ختنه یک نوع عمل جراحی مردان است که بر روی پوست سر آلت تناسلی انجام می شود. این عمل بسیار قدیمی است و در منابع کهن به تکرر از آن یاد شده است. این عمل در بین باور های دینی به عنوان عملی نیکو و پسندیده مورد قبول واقع شده است. ختنه به روش های مختلفی انجام می شود، یکی از روش های مرسوم جهت ختنه، ختنه به روش حلقه می باشد. در این پست با ما همراه باشید تا این روش را بررسی کنیم.
ختنه به روش حلقه، که نام اصلی ان روش Plastibell یا رینگ پلاستیکی است، مدت زیادی است که در بین خانواده های ایرانی استفاده می شود. این روش از روش سنتی کم خطر تر و است و معمولا تا 3 ماهگی نوزاد قابل انجام است. ختنه به روش حلقه نسبت به روش سنتی نیاز کمتری به خونریزی و مراقبت های پس از آن دارد.
فواید ختنه
ختنه در کودکان پسر معمولا به علل مذهبی و یا فرهنگی انجام می شود. همچنین ختنه ی اطفال مزایای پزشکی بسیاری نیز به همراه دارد. پژوهش ها نشان می دهند که پسران ختنه نشده زیر 5 سال، 20 برابر بیشتر از پسران ختنه شده از عفونت مجاری ادراری رنج می برند.
بعد از کودکی نیز مردان ختنه شده، کمتر از دیگران از فیموزیس (کشیدگی پوست ختنه گاه که ممکن است منجر به بسته شدن منفذ آلت تناسلی شود) رنج می برند. پژوهش ها نشان داده است که مردان ختنه شده کمتر مبتلا به سرطان یا التهاب آلت تناسلی و بیماری های جنسی مسری می شوند.
برخی بر این باورند که مزایای پزشکی این عمل به نظر اندک می رسد، زیرا شرایطی نظیر فیموزیس و سرطان آلت تناسلی حتی در مردان ختنه نشده بسیار نادر است.
چگونگی انجام ختنه
روش های ختنه گوناگون اند اما معمولا دو روش سنتی و حلقه بیشتر مورد استفاده هستند که در ادامه انها را بررسی می کنیم.
ختنه به روش سنتی : در این روش، پوست ختنه گاه کودکان را محکم به درون گیره مخصوصی که برای این کار طراحی شده است می کشند و از سر پهن الت تناسلی به طرف بیرون کشیده می شود. فشار گیره از خون ریزی رگ های خونی پوست ختنه گاه، جلوگیری می کند.
در پسران بزرگ تر یا در افراد بالغ، برشی دور پایه پوست ختنه گاه ایجاد می شود، پوست ختنه گاه به عقب کشیده شده و بعد به فاصله ای از سر الت تناسلی بریده می شود. معمولا برای بستن لبه های پوست، از بخیه استفاده می شود.
باور قدیمی که در این روش وجود دارد این است که برخی افراد معتقد اند که کودکان در این لحظه دردی حس نمی کنند اما امروزه بیشتر منابع و نویسندگان معتقد اند که برخی روش های بی حسی موضعی مورد نیاز است.
ختنه به روش حلقه ای : روش حلقه جزو روش های بدون خونریزی می باشد و روش انجام آن به این صورت است که ابتدا حلقه ای نسبتا تنگ را به دور آلت تناسلی نوزاد می اندازند و با نخ به خوبی گره می زنند. در نتیجه خون به قسمت بالایی نرسیده آن قسمت به مرور سیاه می شود. پس از گذشت پنج تا هفت روز قسمت سیاه خواهد افتاد.
این روش را نباید برای بعضی کودکان انجام داد. به عنوان مثال کودکان دچار نقص شکلی مشخص در آلت تناسلی نباید با استفاده از این روش ختنه شوند، زیرا روش حلقه ای دقیق نیست و می تواند گسترش دهنده بدشکلی آلت باشد. در صورتی که بد شکلی آلت بسیار مشهود باشد بهتر است با پزشک در باره ختنه صحبت کنید یا عمل ختنه را انجام ندهید.
ختنه در افراد مبتلا به هیدروسل (تجمع مایعات در کیسه بیضه) و فتق ممکن است باعث به وجود آمدن عوارض جدی شود. همچنین کودکان دچار عفونت های جدی یا بیماری هموفیلی و دیگر اختلالات خونی و یا کودکانی که مادران آن ها قرص های ضد انعقاد مصرف می کرده اند نباید ختنه شوند.
مراقبت های پس از ختنه
بعد از عمل ختنه، زخم باید تمیز نگه داشته شود. می توان از پماد آنتی بیوتیک و یا ژل پترولیوم، در موضع عمل استفاده کرد. پانسمان باید طبق دستور پزشک عوض شود. اطفال ممکن است پس از عمل تا چند ساعت عصبی باشند که معمولا یک روزه به کلی از بین می رود. در پسران بزرگتر ممکن است آلت تناسلی دردناک شود که به تدریج رفع خواهد شد. همچنین می توان از اسپری های بی حسی برای تسکین درد استفاده کرد. مشکلات دیگری مانند کبودی سر آلت نیز دور از انتظار نیست که بدون نیاز به مراجعه به پزشک رفع خواهد شد.